Łozówka
Analizie poddano 260 kart z lat 1970–2006.
Sklepowicz B., Czyż B. 2009. Ekologia rozrodu łozówki Acrocephalus palustris w Polsce – analiza kart gniazdowych. Notatki Ornitologiczne 50: 75–84.
Siedlisko
Ponad połowę gniazd znaleziono w roślinności porastającej brzegi różnych zbiorników wodnych (50,8%); często gniazda znajdowano również na łąkach (18,8%) lub w roślinności zielnej w olsach (10,8%).
Miejsce umieszczenia gniazda:
Na żywych i martwych łodygach bylin. Najczęściej przytwierdzone było do pokrzywy lub pokrzywy i innej rośliny (ponad połowa par wybrała ten gatunek rośliny jako podporę gniazda). Wykorzystywane były również nawłocie, trzciny, małe drzewka i krzewy i inne.
Wysokość umieszczenia gniazda
Od 10 cm (w pokrzywie) do 150 cm (w trzcinie) nad ziemią, średnio na wysokości 54 cm. Ponad 75% gniazd było na wysokości 25-75 cm nad ziemią. Na początku sezonu gniazda były budowane niżej niż gniazda późniejsze.
Terminy przystępowania do lęgu
W najwcześniejszym lęgu pierwsze jajo zostało złożone 17 maja 1976 r., a w najpóźniejszym między 15. a 17 lipca 1972 r. Szczyt składania jaj przypadał na drugą pentadę czerwca.
Wielkość zniesienia
Od 3 do 6 jaj, najczęściej 5 jaj, średnio 4,52 jaja. Zniesienia z pięcioma jajami stanowiły 56%, a z czterema 34,5%. Liczba jaj malała wraz z upływem sezonu lęgowego.
Straty gniazdowe
Prawie połowa lęgów (47,8%) uległa całkowitemu zniszczeniu. Lęgi z jajami były niszczone częściej niż lęgi z pisklętami. Najczęstszą przyczyną było drapieżnictwo (47,4%). Częstą przyczyną strat była też kukułka, która zniszczyła 21,8% lęgów. Człowiek również przyczynił się do niszczenia lęgów, głównie przez wykaszanie łąk.
