Piegża
Analizie poddano 407 kart z lat 1968–2011.
Trochym D. 2014. Biologia lęgowa piegży na podstawie Kartoteki Gniazd i Lęgów. Praca magisterska pod kierunkiem dr. hab. Konrada Hałupki.
Siedlisko
Najczęściej lasy (aż 30% kart) – głównie ich skraj lub młodnik, zadrzewienia, ogrody i parki. Znaczna część gniazd została znaleziona na terenach zielonych w obrębie osiedli ludzkich (41%).
Miejsce umieszczenia gniazda:
Piegże budowały gniazda na co najmniej 40 gatunkach roślin. 40% gniazd zostało zlokalizowanych na drzewach lub krzewach iglastych, najczęściej na świerkach i jałowcach. Kolejny gatunek w rankingu, agrest, stanowił podporę już tylko dla 6% gniazd. Spośród krzewów liściastych liczne były jeszcze jeżyny, ligustr, tarniny, śnieguliczki, porzeczki i róże. Znaczny odsetek wszystkich gniazd (14%) ptaki zbudowały w żywopłotach.
Wysokość umieszczenia gniazda
Od 20 cm do 6 m nad ziemią. Blisko ¾ gniazd było umieszczonych na wysokości od pół do półtora metra.
Terminy przystępowania do lęgu
W najwcześniejszym lęgu pierwsze jajo zostało złożone 17 kwietnia 1987 r., a w najpóźniejszym 3 sierpnia1996 r. Szczyt składania przypadał na pierwszą połowę maja.
Wielkość zniesienia
Najczęściej 5 jaj (53%). Większość lęgów zawierała 4–6 jaj. Średnia wielkość zniesienia wynosiła 4,8 jaja.
Straty gniazdowe
Połowa gniazd zakończyła się wylotem młodych. W 67% gniazd obserwowanych od początku wysiadywania wykluły się pisklęta. Gniazda, z których wyleciało przynajmniej jedno pisklę, stanowiły 73% gniazd z pisklętami. Najczęstszą przyczyną strat (prawie 60% przypadków) było drapieżnictwo. Stosunkowo częstą przyczyną było porzucenie lęgu (prawie 20% strat). Przeciętna liczba podlotów na gniazdo z sukcesem wynosiła 4,2.
