Pokrzewki
Analizie poddano łącznie 876 kart gniazdowych z lat 1968-1985. Dla poszczególnych gatunków liczba kart wynosiła:
kapturka – 327 kart, piegża – 151, gajówka – 178, cierniówka – 172, jarzębatka – 48
Drohorób I. 1986. Biologia lęgów pięciu gatunków pokrzewek (Sylvia spp.) na podstawie analizy kart gniazdowych. Praca magisterska pod kierunkiem prof. Dr hab. Andrzeja Dyrcza.
Siedlisko
Do najbardziej synantropijnych gatunków należała piegża – ok. 30% gniazd i kapturka – 25% gniazd pochodziło z centrów miast lub z okolic budynków. W środowiskach zadrzewionych najczęściej gnieździła się kapturka, piegża i gajówka. Natomiast w siedliskach z licznymi krzewami gnieździły się pokrzewka jarzębata, piegża i cierniówka. Były to głównie siedliska liściaste.
Miejsce umieszczenia gniazda:
Na roślinach zimozielonych najwięcej gniazd zakładały piegża i kapturka – ponad 20%, najmniej cierniówka – ok. 3%. Ponad 40% gniazd cierniówki i pokrzewki jarzębatej znajdowało się na roślinach ciernistych. Pozostałe pokrzewki w ponad 20% gnieździły się na tych roślinach. Na roślinach pozbawionych cierni dominowały gniazda kapturki i gajówki (ponad 35% gniazd). Wśród roślin zimozielonych dominował jałowiec i świerk (z wyjątkiem cierniówki, która w ogóle nie budowała gniazd na świerku). Natomiast najwięcej gniazd na świerku zakładała kapturka (18%). Wśród roślin ciernistych najwięcej gniazd było na jeżynach, na których najczęściej budowała cierniówka (20%). Wśród roślin pozbawionych cierni, najczęściej gniazda były zakładane na bzie czarnym, na nim częściej niż pozostałe pokrzewki budowała gniazdo kapturka (13% gniazd kapturki).
Wysokość umieszczenia gniazda
Pokrzewki gnieździły się głównie na wysokości do 2 m. Najwyżej umieszczone było gniazdo pokrzewki jarzębatej na wysokości 6 m. Gniazda na ziemi zanotowano tylko u cierniówki (12%) i u gajówki (4 %). Średnia wysokość na jakiej umieszczane były gniazda była najwyższa u kapturki – 102 cm, następnie piegży – 95 cm, pokrzewki jarzębatej – 75 cm, gajówki – 67 cm i najniższa u cierniówki – 43 cm.
Terminy przystępowania do lęgu
Najwcześniej do lęgów przystępowały kapturki i piegże (w trzeciej dekadzie kwietnia), a najpóźniej pokrzewka jarzębata (w drugiej dekadzie maja). Szczyt składania jaj u kapturki występował w drugiej i trzeciej dekadzie maja, u piegży rozciągał się na cały maj, u cierniówki od drugiej dekady maja do końca czerwca, a u gajówki od trzeciej dekady maja do końca drugiej dekady czerwca. U jarzębatki prawie połowa lęgów rozpoczęła się w trzeciej dekadzie maja.
Wielkość zniesienia
Od 2 do 6 jaj, najczęściej 4-5 jaj. U wszystkich gatunków zniesienia z 5 jajami były najliczniejsze. U piegży i cierniówki zniesienia z 6 jajami były liczniejsze (ok. 20%) niż u pozostałych pokrzewek. Największą średnią wielkość zniesienia miała cierniówka – 4,9 jaj, piegża, – 4,8 jaja, dalej gajówka i kapturka po 4,5 jaja, a najmniejszą jarzębatka – 4,3 jaja.
Straty gniazdowe
Straty w lęgach z jajami były prawie dwukrotnie wyższe (z wyjątkiem gajówki) niż w lęgach z pisklętami. Wynosiły one ok. 40% dla kapturki, piegży, gajówki i aż 60% w przypadku cierniówki. Natomiast w lęgach z pisklętami straty wynosiły od 20% u kapturki i piegży do ok. 27% u gajówki i cierniówki. Zarówno w przypadku jaj jak i piskląt najczęstszą przyczyną strat było drapieżnictwo. Ponad 30% gniazd z jajami gajówki i piegży zostało zniszczonych przez drapieżniki, ponad 40% cierniówki i prawie 70% kapturki. Wśród gniazd z pisklętami drapieżnictwo odpowiadało za 80% strat gniazdowych piegży oraz cierniówki i prawie 90% zniszczeń gajówki i kapturki. Drapieżniki najczęściej nie pozostawiały żadnych śladów lub zostawiały w gniazdach rozbite jaja, często znajdowano też gniazda uszkodzone lub zrzucone. Inną przyczyną strat było porzucenie lęgu z jajami lub martwe pisklęta bez obrażeń.
