Dzięcioł duży
Analizie poddano 531 kart z lat 1970–2003 (nie uwzględniono obszaru Puszczy Białowieskiej).
Hebda G. 2009. Nesting sites of the Great Spotted Woodpecker Dendrocopos major L. in Poland: analysis of nest cards. Polish Journal of Ecology 57: 149–158.
Hebda G., Szewczyk M. 2009. Pora lęgowa, wielkość zniesień i efektywność rozrodu Dzięcioła dużego Dendrocopos major w Polsce – analiza kart gniazdowych. Notatki Ornitologiczne 46: 133–141.
Siedlisko
Najwięcej lęgów (86%) znajdowano w różnego typu lasach (mieszanych, liściastych, iglastych, podmokłych i in.). Gniazda znajdowano też w parkach, sadach, kępach drzew, alejach, itp. Większość gniazd znajdowała się na terenach poniżej 400 m n.p.m. Tylko 13 lęgów znajdowało się powyżej tej wysokości, a najwyżej położone stanowisko było na 850 m n.p.m.
Miejsce umieszczenia gniazda:
Dzięcioły wykuwały dziuple najczęściej w drzewach liściastych (72%), rzadziej iglastych (21%), a 17 lęgów znaleziono w budkach lęgowych (3%). Najczęściej wybieranymi gatunkami drzew były dęby, brzozy, olchy i sosny. Ponad połowa dziupli znajdowała się w tych gatunkach drzew. Aż 82 % dziupli było wykutych w obumierających lub martwych drzewach.
Wysokość umieszczenia gniazda
Od 0,5 do 19 m nad ziemią, średnio na wysokości 4,8 m. 75% gniazd znajdowała się w przedziale 1 – 7 m nad ziemią.
Terminy przystępowania do lęgu
W kilku przypadkach dzięcioły duże rozpoczynały kucie dziupli już pod koniec lutego i w marcu. Wykuwanie dziupli może się rozpocząć na długo przed zniesieniem pierwszego jaja, w dwóch przypadkach było to o 30 – 36 dni wcześniej. Najwcześniejsze lęgi rozpoczęły się na przełomie lutego i marca, a najpóźniejsze w drugiej połowie czerwca. Szczyt składania jaj przypadał na 3. dekadę kwietnia i 1. dekadę maja, a średnia przypadała na 2 maja. W latach 1980 – 2003 stwierdzono tendencję do wcześniejszego przystępowania do lęgów.
Wielkość zniesienia
Najczęściej 5 – 6 jaj, średnio 5,1 jaja.
Straty gniazdowe
Całkowitemu zniszczeniu uległo 9,4 % lęgów, częściej niszczone były lęgi z jajami niż z pisklętami. Wielkość strat wyliczona metodą Mayfielda wynosiła 17,6%. Przyczynę strat określono tylko w kilku przypadkach: w jednym przypadku jaja zostały zniszczone na skutek zrębu, w dwóch na skutek zajęcia dziupli przez szpaka. W trzech lęgach z pisklętami przyczyną było drapieżnictwo prawdopodobnie ze strony ssaka, a w jednym ze strony innego dzięcioła dużego (w budce – wykuty otwór z boku).
