Kos

zdjęcie kosa z jajami

Kos

Analizie poddano 1072 karty z lat 1968–1983.


Wesołowski T., Czapulak A. 1986. Biologia rozrodu kosa i śpiewaka w Polsce – wstępna analiza kart gniazdowych. Notatki Ornitologiczne 27: 31–60.

Siedlisko

Najwięcej gniazd (37%) pochodziło ze środowisk synantropijnych (parki, cmentarze, ogródki działkowe, zadrzewienia wśród zabudowy). Liczne gniazda pochodziły z lasów liściastych (21%), a następnie z lasów mieszanych i borów.

Miejsce umieszczenia gniazda:

Kos budował gniazda na budynkach i innych konstrukcjach w środowiskach synantropijnych (np. w pnączach porastających budynek, na balkonie, w rynnie, w oprawie lampy, na belce w hali fabrycznej, w wylocie wentylatora), na ziemi, na wykrotach oraz szczytach ułamanych pni. Wykorzystywał też do gnieżdżenia się 59 gatunków roślin. Najczęściej wybieranym gatunkiem rośliny świerk (21% drzew i krzewów), ale więcej gniazd znaleziono na drzewach liściastych (40%) niż iglastych. Inne liczniej wybierane gatunki to bez czarny, sosna, olcha. Gniazdo najczęściej było umieszczane przy pniu. W przypadku innych gatunków niż świerk częste też były gniazda umieszczone w rozwidleniu pnia, konarów lub między pniami drzew, a także w półdziuplach i szczelinach w pniu. Kosy na początku sezonu częściej zakładały gniazda na roślinach zimozielonych niż później gdy rozwinęły się już liście.

Wysokość umieszczenia gniazda

Od gniazd zbudowanych na ziemi do 20 m nad ziemią. Najniżej położone gniazdo znajdowało się 1,8 m poniżej gruntu, w zapchanym włazie kanalizacyjnym. Większość znalezionych gniazd była umieszczona do wysokości 2m.

Terminy przystępowania do lęgu

Sezon lęgowy kosa rozpoczynał się w pierwszej dekadzie marca. W najwcześniejszym lęgu pierwsze jajo zostało złożone 10 marca 1981 r., a w najpóźniejszym 24–25 lipca 1982 r. Szczyt składania przypadał na drugą i trzecią dekadę maja i pierwszą połowę czerwca.

Wielkość zniesienia

Najczęściej 5 jaj, średnio 4,8 jaja.

Straty gniazdowe

Ponad połowa lęgów (55%) uległa całkowitemu zniszczeniu. Lęgi z jajami były niszczone częściej niż lęgi z pisklętami. Najczęstszą przyczyną było drapieżnictwo (35,5%).

Projekt "Zintegrowany Program Rozwoju Uniwersytetu Wrocławskiego 2018-2022" współfinansowany ze środków Unii Europejskiej z Europejskiego Funduszu Społecznego

NEWSLETTER