Śpiewak
Analizie poddano 918 karty z lat 1968–1983.
Wesołowski T., Czapulak A. 1986. Biologia rozrodu kosa i śpiewaka w Polsce – wstępna analiza kart gniazdowych. Notatki Ornitologiczne 27: 31–60.
Siedlisko
Najwięcej gniazd pochodziło z borów (30%) i lasów mieszanych (prawie 30%), następnie z lasów liściastych (19%). Miejsca często penetrowane przez ludzi (parki miejskie, laski podmiejskie, ogródki) były znacznie rzadziej wybierane (5%).
Miejsce umieszczenia gniazda:
Śpiewak wykorzystywał do gnieżdżenia się 38 gatunków roślin. 97,5% gniazd znaleziono na stojącym drzewie lub na krzewie. Drzewa iglaste stanowiły 62%, krzewy 21%, a drzewa liściaste 17%. Najczęściej wybieranym gatunkiem rośliny był świerk (ponad połowa gniazd), drugim sosna (9%), a krzewem jałowiec (ok. 8%). Gniazdo najczęściej było umieszczane przy pniu. Często gniazdo było też umieszczone na bocznej gałęzi z dala od pnia, w rozwidleniu pnia, konarów lub między pniami drzew. Trzy gniazda były umieszczone w półdziupli lub szczelinie w pniu. Śpiewaki na początku sezonu częściej zakładały gniazda na roślinach zimozielonych niż później, gdy rozwinęły się już liście.
Wysokość umieszczenia gniazda
Od gniazd zbudowanych na ziemi do 12 m nad ziemią. Zdecydowana większość gniazd znajdowała się do wysokości 3 m. Śpiewaki budowały gniazda wyżej niż kosy, udział gniazd na wysokości do 1,5 m był niższy niż u kosów.
Terminy przystępowania do lęgu
W najwcześniejszym lęgu pierwsze jajo zostało złożone 7 maja 1987 r., a w najpóźniejszym 24 lipca 1981 r. Szczyt składania przypadał na drugą połowę maja i pierwszą połowę czerwca.
Wielkość zniesienia
Najczęściej 5 jaj, średnio 4,8 jaja.
Straty gniazdowe
Ponad połowa lęgów (55%) uległa całkowitemu zniszczeniu. Lęgi z jajami były niszczone częściej niż lęgi z pisklętami. Najczęstszą przyczyną było drapieżnictwo (35,5%).
