Zaganiacz
Analizie poddano 402 karty z lat 1969–2002.
Maliczak J. 2005. Ekologia rozrodu zaganiacza Hippolais icterina w Polsce – analiza kart gniazdowych. Notatki Ornitologiczne 46: 1–8.
Siedlisko
Najczęściej zadrzewienia i zakrzaczenia śródpolne (22,6%), obrzeża lasów liściastych z bujnym podszytem (16%) i/lub podmokłych oraz parki (szczególnie podmokłe15%), cmentarze, aleje spacerowe i arboretum. Aż 1/3 gniazd znajdowała się w środowiskach synantropijnych.
Miejsce umieszczenia gniazda:
Najczęściej w okółku krzewów liściastych, gdzie znajdowała się ponad połowa znalezionych gniazd (59,6%) lub na bocznej gałęzi (26%), pozostałe przy pniu, w koronie lub w odrostach.
Ponad 55% gniazd znajdowała się na krzewach liściastych. Najczęściej wybieranym gatunkiem krzewu był bez czarny (34,1%). Drzewa i krzewy iglaste (1,5%), jak również pnącza (0,7%) były rzadko wybierane.
Wysokość umieszczenia gniazda
Od zaledwie 40 cm do 8 m nad ziemią, średnio na wysokości 2 m.
Terminy przystępowania do lęgu
W najwcześniejszym lęgu pierwsze jajo zostało złożone 7 maja 1987 r., a w najpóźniejszym 24 lipca 1981 r. Szczyt składania przypadał na drugą połowę maja i pierwszą połowę czerwca.
Wielkość zniesienia
Najczęściej 5 jaj (od 3 do 6 jaj), średnio 4,8 jaja.
Straty gniazdowe
Ponad połowa lęgów (55%) uległa całkowitemu zniszczeniu. Lęgi z jajami były niszczone częściej niż lęgi z pisklętami. Najczęstszą przyczyną było drapieżnictwo (35,5%).
